sekcja zwłok

Poruszam temat budzący wiele zainteresowania, przerażenia, nierzadko obrzydzenia.
Na sekcji zwłok byłam raz. I chyba tego nie zapomnę do końca życia, Ale... nie było źle. Nie wiem, czy świadczy o mnie źle, czy dobrze, ale przeżyłam to bez większych uszczerbków na zdrowiu psychicznym. Jeżeli macie wielką obawę przed takimi scenami, nie czytajcie tego posta. Ale - przyszli studenci medycyny- wiedzcie, że Was to i tak czeka. Na patomorfologii czy medycynie sądowej...

Co dzieje się po kolei podczas sekcji?
Najpierw odczytywana jest karta pacjenta ze szpitala, z opisem wszystkich objawów, czynności, wyników badań, podanych leków, i często ze wstępną przyczyną zgonu. To właśnie ustalenie przyczyny śmierci jest celem sekcji zwłok.
Później, po ubraniu ochronnych fartuchów, butów i rękawiczek, idzie się na salę sekcyjną. I tu niespodzianka - nie ma strasznego zapachu rozkładającego się ciała człowieka (chyba, że naprawdę się rozkłada, bo sekcja jest dopiero po tygodniu od zgonu). Hola hola, wszystko dlatego, że zmarły leży na stole i jeszcze mu nic nie zrobiono...
I wtedy patomorfolog/medyk sądowy/technik zaczyna "otwierać" ciało.

Wiadomo, trzeba przeciąć kości piłką mechaniczną, co przypomina podobno ten "przypalony" zapach na sali operacyjnej. Na opisywanej sekcji rozpoczęto od głowy. Nie będę opisywać po kolei wszystkich narządów, w każdym razie później otwierana jest klatka piersiowa, brzuch i miednica, i wszystkie narządy są wycinane i wyjmowane. I tu już zaczyna wydostawać się ten zapach wnętrza ciała człowieka. Mimo wszystko jest on do przeżycia. Przy gorszych falach można na chwilę wstrzymać oddech, to pomaga. Jaki to zapach? To też jest częste pytanie. Odpowiedziałabym: troszkę mięsa, troszkę krwi, troszkę... kupy.
Idziemy dalej - drugi patomorfolog bada każdy wyjęty narząd. Rozpoczyna się od ogólnych oględzin, wymiarów, wagi, zrobienie zdjęcia, następnie narząd idzie pod nóż. Plasterek po plasterku sprawdzane są wszystkie przekroje i widoczne zmiany. Oczywiście szczególną uwagę poświęca się narządowi, który jest podejrzany o spowodowanie śmierci. Podczas oględzin pobierane jest kilka wycinków do badania histologicznego (pod mikroskopem), także tych pozornie zdrowych tkanek.
I tak po kolei badane są: mózg, język, krtań, tchawica, płuca, tarczyca, ewentualna grasica, serce, żołądek, wątroba, trzustka, śledziona jelita, macica, jajniki, jądra, prostata, pęcherz... Oczywiście przy sprawach sądowych dużo uwagi zwraca się na przykład na rany, ślady na ciele, narządy płciowe itp. itd.
Po wszystkim patomorfolog idzie do pracowni histologicznej, bada wycinki pod mikroskopem, i dopiero wtedy może orzec przyczynę zgonu. Choć nie zawsze się to udaje.
Czy jest dużo krwi? Jest, ale nie tak, że się leje i leje. Najwięcej jest chyba w klatce piersiowej po wyjęciu narządów. I też na przykład po przekrojeniu serca. Ale chyba  jesteście w stanie sobie wyobrazić ile to jest te 5 litrów krwi. I większość krwi zostaje w ciele.
Co się dzieje z narządami po sekcji? Oprócz wycinków, wszystkie są "wkładane" z powrotem do ciała na swoje miejsce (mózg-> brzuch). Zmarły jest ładnie zszywany, myty, i może zostać pogrzebany.

Wiem, że to brzmi przerażająco. I tak też było na sekcji. Jak z horroru. Mimo wszystko nie miałam koszmarów nocnych ani odruchów wymiotnych na samą myśl. To jest dla nauki. Nie ma żadnego znieważania zwłok czy niepotrzebnych cięć itd. Na pewno pójdę jeszcze na jakąś sekcję zwłok, bo wiele można się podczas niej dowiedzieć. Pierwszy raz widziałam płuca czy mózg bez konserwacji w formalinie. Mogłam zobaczyć, jak naprawdę wyglądamy w środku, nie tylko zdrowi, ale też chorzy.